خفتگان را به سحرخوانی حاجت نیست!
من چه گویم که کسی را به سخن حاجت نیست /// خفتگان را به سحرخوانی من حاجت نیست
این شب آویختگان را چه ثمر مژده ی صبح ؟ /// مرده را عربده ی خواب شکن حاجت نیست
ای صبا مگذر از اینجا ، که درین دوزخ روح /// خاک ما را به گل و سرو و سمن حاجت نیست
در بهاری که بر او چشم خزان می گرید /// به غزل خوانی مرغان چمن حاجت نیست
لاله را بس بود این پیرهن غرقه به خون /// که شهیدان بلا را به کفن حاجت نیست
قصه پیداست ز خاکستر خاموشی ما /// خرمن سوختگان را به سخن حاجت نیست
سایه جان ! مهر وطن کار وفاداران /// است بادساران هوا را به وطن حاجت نیست